شماره ١٤

دیروز صبح که بیدار شدم میگرنم عود کرده بود و چشم راستم به اندازه ی یه عدس بود به ناچار مسکن خوردم و تا حدودای ١ خوابیدم وقتی هم بیدار شدم کرخت کرخت بودم؛جوری که اگر به فجیع ترین حالت ممکن هم تیکه تیکه م میکردن جیکم در نمی اومد.دیگه نتونستم مرور کنم و امروز نرفتم ازمون:(((

کارای تعمیر خونه هم به شدت کند پیش میره و اعصاب همه رو ب فنا داده.همه حسابی خسته ایم و با کوچک ترین حرفی واکنش شدید نشون میدیم،و بیستر از همه هم مامان. ناراحته.

امیدوارم زودتر خونه درست شه و بریم خونه ی خودمون.