نوشته های بی فکر

از برنامه ی ازمون به شددددددت عقبم:(این کار ساختمونی و ایضا بازیگوشیای خودم رسما منو به فاک دادن و برای جبرانش مجبورم دو سه ماه حسابی به خودم سختی بدم تا دویاره بیفتم رو دور.

خب تو این مدت وبلاگ خونی،خوابیدن تا ساعت هشت و نه،صرف کردن تایم و انرژیم برای بقیه،کارای بیخود و بی هدف کردن تعطیله❌

متاسفانه یا خوشبختانه

همیشه یه حقیقت تلخ رو به دروغ شیرین ترجیح دادم.

غم خود ساخته

این روزا به وبلاگایی که آرشیو چند ساله شون رو دارن خیلی غبطه میخورم.کاش پستام رو کامل یه حا داشتم نه اینکه اینجوری خرد خرد و پراکنده.چقدر دلم پستای تابستون و بهار نود و چهارم رو میخواد.

تابستون باید همت کنم و بشینم پای لپ تاپ و این پستا رو یه جا جمع کنم.

شماره ١٤

دیروز صبح که بیدار شدم میگرنم عود کرده بود و چشم راستم به اندازه ی یه عدس بود به ناچار مسکن خوردم و تا حدودای ١ خوابیدم وقتی هم بیدار شدم کرخت کرخت بودم؛جوری که اگر به فجیع ترین حالت ممکن هم تیکه تیکه م میکردن جیکم در نمی اومد.دیگه نتونستم مرور کنم و امروز نرفتم ازمون:(((

کارای تعمیر خونه هم به شدت کند پیش میره و اعصاب همه رو ب فنا داده.همه حسابی خسته ایم و با کوچک ترین حرفی واکنش شدید نشون میدیم،و بیستر از همه هم مامان. ناراحته.

امیدوارم زودتر خونه درست شه و بریم خونه ی خودمون.